767 yılında Gazze’de doğan ve 820 yılında Kahire’de ölen İmam Şafii’nin esas adı Muhammed bin İdris’tir ve Şafii mezhebinin kurucusudur. Onun dedeleri kureyş kabilesindendir. Yani aslen Mekkelidir. İki yaşında babasını kaybetmiştir. Annesi onu ata toprağı Mekke’ye götürüp orda büyütmüştür. Yedi yaşında kuranı ezberledi. Küçük yaşına rağmen Mekke’de bulunan tanınmış alimlerden ders alıp sohbetlerinde bulunmuştur. On beş yaşında iken fetva verme derecesine ulaştı. Kendisi der ki;  Kuranı ezberledim. Devamlı hareme gidip oradaki alimlerde fıkıh ve hadis dersleri aldım. O zamanki alimlerden çokça faydalandım. Çok fakirdik. Kağıt kalem alacak paramız yoktu. Daha sonra çölde yaşayan Hüzeyl kabilesine gider. Orada 20 sene kalır. Çöl hayatı ve kırsal alanındaki dili öğrenir. Bu kabile dil bakımında en sahih dile sahipti. Burada yetişen şairler ve dil bilginleri meşhurdu. Orda dil bakımından ihtisas sahibi olarak Mekke’ye döner. Medine’de Hadis konusunda İmam-ı Maliki’den çok dersler alır. İmam-ı Maliki ondaki cevheri görür ve hadite ilerlemesini sağlar. Mekke’ye gelen Yemen valisi onu Yemen’e getirir ve kadılık görevi verir. 5 yıl sonra Yemen’de Şii- Suni çekişmesinden dolayı orayı terk eder. İlmini ilerletmek için  Bağdat’a gider ve orda  dersler alır. Birkaç sefer Bağdat ve Mekke arasında gider gelir. Sonra Mısır’a yerleşir ve ömrünün sonuna kadar orda kalır. Onun kendi yöntemi ile geliştirdiği şeri hükümlerine şafii mezhebi denildi. Çok da takva sahibi olarak bilinir. Çok öğrenci yetiştiren İmam-ı Şafiin mezhebi bugün Mısır, Endonezya, Ortadoğu ve Habeşistan olmak üzere bir çok yerde hakimdir.