Baba Çocukların Geçimini Sağlamalı Fahr-i Kâinât babalarından sonra çocukların ekonomik yönden muhtaç duruma düşmelerine mâni olmak için gerekli önlemleri almıştır. Malının tamamını Allah yolunda harcanmak üzere vasiyet etmek isteyen Sa’d bin Mâlik’in bu tavrını hoş karşılamamış, çocuklarına ne bıraktın diye sormuş, bir şey bırakmadığını öğrenince de malının onda dokuzunu çocuklarına bırakmasını söylemiştir. Sa’d’ın ısrarı üzerine üçte birini vasiyet etmesini istemiş ve onu bile çok bulduğunu belirtmiştir. (Tirmizî, Cenâiz, 6) Çocuklar Savaştan Uzak Tutulmalı Bunun yanında Hz. Peygamber çocukları, savaş gibi yaşlarına uygun olmayan alanlarda istihdam etmekten kaçınmıştır. İbn-i Ömer diyor ki: On dört yaşında iken bir orduya iştirak etmek üzere beni Resûlullah’a takdim ettiler de o, katılmamı uygun bulmadı. Ancak daha sonra on beş yaşında iken tekrar orduya katılmam teklif edildiğinde bu kez kabul etti. (Tirmizî, Cihâd, 32) Sa’d bin Ebî Vakkâs anlatıyor: Bedir gününde Hz. Peygamber’in bizi denetlemesinden önce kardeşim Umeyr’in gizlendiğini gördüm. Ona: – Neyin var kardeşim ne oluyor, dedim. O bana şu cevabı verdi: – Resûlullah’ın beni küçük görüp Bedir’e kabul etmemesinden korkuyorum. Ben de cihada çıkmak istiyorum. Umarım Allah bana şehitlik nasip eder. Bu durum Efendimiz’e arz edilince Umeyr’i küçük bulup Bedir’e iştirakini kabul etmedi. Ancak Umeyr’in üzülüp ağlaması üzerine Hz. Peygamber ona izin verdi. (İbn-i Sa’d, III, 149, 150) Hâlbuki Umeyr o dönemde çocukluk yaşını da aşmıştı. Nitekim onun on altı yaşında iken Bedir’de şehit düştüğü ifade edilmektedir. (İbn-i Sa’d, III, 149) Resûlullah’ın Zeyd bin Harise, Berâ bin Âzib, Zeyd bin Erkam, Ebû Saîd el-Hudrî ve Câbir bin Abdillah gibi sahâbîleri de küçük bularak Uhud savaşına kabul etmediği nakledilmektedir. (Hâkim, II, 67) (İSLAM VE iHSAN)