Ben de bilirdim çekip gitmeyi. Ben de bilirdim yoktan var etmeyi, varlıktan yok eden bir sevgiyi tekrar diriltmeyi. Bilirdim bana ihanet eden adamı tek kalemde bitirmeyi ama sevgim gururumun önüne geçti. Sevgimin ağırlığı adamın ihanetinden ağır bastı oysa ihanetin affı olmazdı. Zaman geçtikçe anlayacaktım. Zaman aldatılan için en büyük ilaç olurken aldatan için de bir ızdıraptı. Hayat adil davranmamıştı. Zamanın verdiği sabır kadını olgunlaştırıp doğru karar almasını sağlayacaktı. Yaralarını sardıkça olmazlarından vazgeçip yeni bir hayata adım atacaktı. Güzel günlere adım attıkça hayatı değişecek ve kendini daha güçlü, daha inançlı görecekti. Nihayetinde kadın için devran dönmüştü. Unutulmayacak hiçbir insan yoktu. Adam evlenmiş mutlu bir evliliğin enkazı altında kalmıştı. Ne kadar  geçmişi unuttuğunu düşünmüşse de evliliği enkazın tam kendisiydi. Geceleri kalp ağrısıyla uyanıp sevdiği kadının hayaliyle darmaduman oluvermişti. Geç kalmıştı sevdiği kadını aramak için. Zaman ona iyi gelmemişti. Kalp ağrısı evliliğinin çöküşünün başlangıcıydı. Hiçbir ihanet sonsuz mutluluğu getirmez bunu anlamıştı. Sevgi yetersiz kalmıştı. Bunun en güzel örneğini Nazım ve Piraye aşkında görüyoruz. Nazım’ın Piraye’ye olan aşkı şiirlere konu olmuş,  üzerine mektuplar yazılmıştı ama gel gör ki ihanet kavramı onlara da uğramıştı. Nazım ne kadar da Piraye’yi sevmiş olsa da geniş gönlü herkese açıktı. Yeni sevdalara yelken açan Nazım’ın zamanı geldiğinde Piraye’den destek isteyecek kadar da yüzsüzdü aşkı.  Piraye için aşk bu kadar basit değildi, aşkı için yanıp tutuşan, gururundan ödün vermeyen Piraye’nin sabrı  en büyük imtihanı olmuştu. Beklemek artık onun için hiçbir şey ifade etmese de içindeki aşk, onun yanan ateşi ve yıkılan gururu olmuştu. Hiçbir sevgi artık Piraye’yi  ayakta tutamayacaktı. " Senin adını kol saatimin kayışına yazdım Piraye." diyen Nazım'ın saatinde Vera yazıyordu. O gün aşk ölmüştü Piraye için. Oysa oturmamış bir kişiliğe sevgi ikram edilmezdi  o yürükte eksik kalacağını artık biliyordu.Piraye için aşk Nazım’ın Vera’ya yazdığı son şiirdi. Gelsene dedi bana Kalsana dedi bana Gülsene dedi bana Ölsene dedi bana Geldim Kaldım Güldüm Öldüm