“Rehberlik hocam vesilesiyle kitapların efsunlu dünyasına daldım”
Kevser İnanç Özdemir, aslen Batmanlı çiçeği burnunda yazarımız… Ankara’da yaşamını sürdüren Özdemir, okuma hevesinden sonra kaleminin güçlü olduğunu fark eder. Güçlü irade sahibi olan yazarımız, cesaretini toplayıp kalemi eline alarak, ilk kitabını yazdı. “Umudun son yolcusu” kitabını okurlarıyla buluşturan Özdemir, yakın çevresi başta olmak üzere herkesten takdir aldı. Yazarımızı yakından tanımak için keyifli bir söyleşi yaptık. Kevser İnanç Özdemir’e biz sorduk o da samimiyetle cevap verdi…
Kendinizi kısaca tanıtabilir misiniz?
Kevser İnanç Özdemir Batmanlıyım, Ankara’da yaşamaktayım. Kur’an-ı kerim öğretmeniyim. Rabbimin emaneti güzel bir evlada sahibim. (elhamdülillah) Kendimi bildim bileli öğrenmeye ve geliştirmeye odaklı okuyup araştırıyorum. Kısacası okumayı, yazmayı, tefekkür etmeyi, gezmeyi ve yeni hobiler edinmeyi seviyorum.
Kitaplar hayatınıza nasıl girdi?
Ortaokuldayken rehberlik hocam vesilesiyle kitapların efsunlu dünyasına daldım. Allah hocamdan razı olsun inşAllah. Sonrası kitaplara aşık bambaşka bir Kevser oldum.
Okur olmaktan yazar olmaya giden yol nasıl başladı ve ilerledi?
Kitaplara hayranlığımın arttığı dönemde günlük tutmaya başlamıştım. Açıkçası ilk vakitlerde yazarlık aklımın ucundan dahi geçmemişti. Yalnızca duygularımı haykıracak yer olarak görürdüm, sığındığım, dertleştiğim bir limandı benim için. Ta ki bana ilham olan yazarlarla tanışana dek… Onlarla tanıştıktan sonra, neden bir gün benimde kitaplarım olmasın dedim kendimce. Uzun meşakkatli geçen bir süreçten sonra ilk göz ağrım kitabım “Umudun son yolcusu”nu yazmak nasip oldu elhamdülillah.
Kitabınızdan biraz bahsedebilir misiniz?
Kitabım rahatsızlığı sebebiyle vefat etmiş olan dayım M.Selim İnanç anısına bir hatırat niteliğinde, en çok ta onun hikâyesi vesilesiyle birçok gönüllere dokunabilmek niyeti ile yazıldı. Gerçekle kurgunun bir arada olduğu bu kitabın ana teması olarak ölüm ve cennet konusunu ele aldım. En başta ölümü hatırımızdan çıkartmamamız gerektiğini, dünyada nice türlü sıkıntıların, imtihanlarında olduğunu ve bu imtihanların sonunda sabrımızın karşılığı olarak mükâfatının en güzeli ile verileceğini hatırlatmak istedim. İnşAllah maksadımız hâsıl olur…
Kitabın ismine nasıl karar verdiniz?
Kitabın ismine asıl kahramanımız olan dayımın hayat dolu, son nefesine dek umut dolu, capcanlı bir kişiliğe sahip oluşu ilham oldu diyebilirim.
Kitabınızın ortaya çıkış öyküsünü anlatabilir misiniz?
Dayımla şimdilerde aklıma her gelişinde gözlerim dolan bir anımız var. Vefatının üçüncü günü oturmuş dayımla olan hatıralarımızı düşünürken, aramızda geçen güzel bir anımız zihnimde canlanmıştı. 2017 yılının temmuz ya da ağustos ayı olması gerekiyor bir ramazan akşamı iftardan sonra bize gelmişti. O sıralar yazar olmak için büyük bir çaba sarf ederdim ki o gün benim bir şeyler yazdığımı gören dayım belki alayla karışık “Boş ver sen o hikâyeyi, benim hikâyemi yaz roman olur” demişti. Ben ise dayıma kırılmış bir şekilde “Göreceksin bak dayı ben bir gün yazar olacağım sende benimle alay ettiğin için çok pişman olacaksın” demiştim. Bu anımız beni o gün çok düşündürdü ve tamda o an kalemi kâğıdı elime alıp yazmaya başladım.
Yazarken zorluk çektiniz mi?
Kitabı altı aylık bir sürede yazmak nasip oldu. Elbette ki çok zorluk çekerek, yer yer satırları ıslatmaktan kelimeleri bir araya getirmekten aciz kaldım. Ama en çok ta peygamberimizi (S.A.V) i düşlerken onu tarif etmeye hangi kelimeler yeter diye uzun uzun düşünürdüm. Sanki huzurundaymışçasına tefekkür etmeye çalıştım. Ve hiç unutmam rüya âlemimde de Medine’yi ziyarete giderdim sık sık. Öyle bütünleşmiştim ki yatıp kalkıp sadece kitabı düşünüyordum.
Bu eseri yazarken en çok düşündüğünüz şey ne oldu?
Ölüm… Hepimiz bir gün göç edeceğiz bu dünyadan. Ama sessizce, ama habersizce… Acaba ölüm gelip çattığında, dünyada arkamdan hoş bir hikâye ile anılabilecek miyim düşüncesi ile beraber benim ölümüm nasıl olacak? Rabbimin huzurunda mahcup mu, yoksa gözleri ışıl ışıl parlayıp, nur içinde nur olanlardan mı olacağım? Diye sık sık tefekkür etmeme vesile oldu elhamdülillah.
Yazarken ilham aldığınız en çok ne oldu?
Yazarken daha çok sözsüz müzikler ilham olur bana. Ama en çok yüreğimi sızlatan ve kalemi her alışımda göz pınarlarıma engel olamadığım bir parça var ki “Derinlerde” şarkısı bu konuda büyük bir ilham kaynağı oldu.
Son olarak neler söylemek istersiniz?
Âcizane ve belki acemice yazdığım ilk kitabım için, tüm okurların desteğine ve dualarına talibim. Ayrıca belirtmek isterim ki, kitabın tüm gelirleri dayımın vefatının sene i devriyesinde Allah nasip ederse güzel bir projede bağışlanacaktır inşAllah. Destek olmak isterseniz kitapyurdu.com veya zarif_bir_okur instagram hesabımdan kitabı temin edebilir ya da sponsor olup birinin yüzünde tebessüme vesile olmak için hediye edebilirsiniz.
Kevser hanım bize vakit ayırıp soruları cevaplandırdığınız için teşekkür ederiz.
Bende sizlere teşekkür ederim.
Dua ve muhabbetle…
Editör: Remziye Kapuci
