BİMER VE ALO 147

BİMER, yani Başbakanlık İletişim Merkezi ve ALO 147, yani Milli Eğitim Bakanlığı İletişim Merkezi adı altında hizmet veren birimlerin varlığı olması gereken bir zorunluluğu önümüze koyuyor.

Çünkü şikâyet ve müracaat noktasında gerek bilgi edinme gerekse hizmetlerin sürekliliği konusunda danışılan ve aranan iletişim merkezi konumu ile önemli bir sıkıntıya yanıt vermekteler.

Bunlar dışında başka iletişim ve şikâyet hatları, kanalları veya birimleri yok mu?

Alo 174 Gıda Hattı, Alo 175 Tüketici Danışma Hattı, Alo 185 Kaçak Su İhbarı, Alo 170 Çalışma İhbar Hattı, Alo 157 İnsan Ticareti Mağdurları, Alo 189 Vergi İhbar Hattı, Alo 136 Gümrük İhbar Hattı, 176 Gürültü Şikâyet Hattı, Alo 183 Aile, Çocuk, Kadın, Özürlü ve Sosyal Hizmet Danışma Hattı, Alo 179 Turizm Danışma Hattı, Bilişim Suçları İhbar Hattı, RTÜK Şikâyet Hattı, İnternet İhbar Hattı…

Ayrıca Acil Yardım ve Müdahale konusunda Sağlık Bakanlığına bağlı, Diyanet İşleri, Kızılay, Yeşilay, Sosyal Hizmetler, AKUT, AFAD gibi sayılabilecek diğer birimler de danışma ve müdahale alanlarında oluşturulan resmi organları ifade eder.

Tüm birim ve organlar sahip oldukları donanım ve iletişim ağı ile anında müdahale ve ilgili kanallara, Bakanlıklara, Müdürlüklere ulaşma ve sorunu çözme noktalarında aracılık vazifesi görmekte. Olumlu yanlarıyla ortaya konan hizmet anlayışı vatandaş ve toplumsal yapının birer parçası olan bireyler için sahiplenmenin doruk noktalarını yaşatıyor.

Asıl sıkıntı da bundan sonra başlıyor. Toplumsal fayda ve yönlendirme adına her türlü rehberliği yapan organların ve danışma merkezlerinin amaç dışı kullanımı…

Örneğin haberlerin ana gündemi olma talihsizliğini bile yaşayan kaza ve ölüm anlarının kurtarıcısı olan 112 Acil (Sağlık İmdat) hattının gereksiz ve saçma nedenlerle oyalanarak hizmet vermesine nasıl engel olunduğunu düşünelim.

Aynı şekilde Yangın İhbar (110), Arıza İhbar (121), Polis İmdat (155), Jandarma İhbar (156), Alo Tüketici (175) gibi önde gelen ve sık aranma-danışma özelliğine sahip olan hatların gereksizce aranıp, olmadık durumlar için meşgul edilmesi söylenmek istenenleri açıklayacaktır.

Özellikle BİMER gibi yurdun tamamından çağrı alma özelliği olan iletişim merkezinin, doğrusu, amaç dışı kullanımını sorgulamak gerekiyor. Alakasız, gündemi olmayan ve yalanlar, iftiralar üzerine kurulu şikâyetlerin ve can sıkıntısı yaşayan, egosunu tatmin etmeye çalışan ve kendi hatalarını başkalarının üzerine yıkma basiretsizliğini gösteren çoğu aramaların ve şikâyetlerin değerlendirilmesi ile uğraşan birime dönüşmüş durumda.

Büyük oranda ve yarısından fazlasını asılsız şikâyetlerin oluşturduğu çağrılara yanıt verilmesi maddi ve manevi zararları da beraberinde getiriyor. Zaman kaybı, kırtasiye harcamaları ve bürokratik işlerle birlikte değerli olan kayıplar had safhaya çıkmakta.

Böylesi durumlarda asıl mağdurlar, sorunu olan bireyler ve bilgi alma, yönlendirme bekleyen insanlar olmakta. Bu durum da doğal olarak bilgi alamayan ve sorunu çözülemeyenlere karşı haksızlığı doğurmakta ne yazık ki…

Zamanın ve şartların değiştiği, gelişim evrelerinin arttığı bir dönemin mevcut koşullarında geçmişte yaşanan sıkıntılar ortadan kaldırılmak istenmekte. Gerçekten mağdur olan ve hak kaybına uğrayanların rehberliğini yapmanın merkezi olan birimlerin Varlığı geçmişe nazaran birçok haksızlığı ve hak kaybını önleyen sonuçları doğuruyor.

Hizmet ve yönlendirmenin faydaya yöneldiği koşullarda insanların merkezi danışma birimlerini yoklaması sosyal hayatın zorunluluğudur.

Eski dönemlerin bilgisizlik ve bilgi edinmeme üzerine kurulu şartları yerini teknolojik araçlara ve bilgi edinme yollarına bıraktığından insani hakların daha fazla kullanıldığı anları da hissetmeye başladık. Ama kullanmasını bilmemek ve art niyetli amaç dışı kullanımlar olayı bitiriyor. Problem kurulu sistemlerin işleyişinde genel faydayı gözetmek olmalı iken, bireysel ve kişisel çıkarlar veya menfaat ilişkileri ayrıntılarda boğulmamızı ve başkalarına da zarar veren uygulamaları ortaya çıkarıyor.

Alo 147 hattının kuruluş amacı tasarlandığı zaman sanırım şu an karşılaşılan durumlar hiç akla gelmemişti. Eğitimde karşılaşılan her türlü sıkıntı ve problemin giderilmesinde kullanılan merkezi birimin hatlarının ucunda bulunan görevliler, ilgili birimlere ve makamlara yönlendirme yaparak yardımcı olmakta.

Bilgi almanın zorunlu olduğu anlarda verebildikleri yanıtların yetmediği durumlarda ilgili yerlere bağlanarak veya aranacak iletişim numaraları verilerek yardımcı olunuyor. Normal şartlarda bilgi alma, danışma ve varsa karşılaşılan engeller, çözüme yönelik hizmetlerin ortaya çıkmasında aracılık yapan yetkili birimlerin şu an uğraştıkları en yoğun konu da şikâyetler ve gereksiz ego tatminleri.

Vatandaşın hizmet alması ve sorunlarını giderecek çözümler konusunda bilgi alma danışmanlığı yapan hatlar birilerini karalama, birilerini gereksiz şikâyet etme bireysel duygularını gündem etmeye, sıkıldığı anlarda uğraşacak bir alan bulma fırsatına dönüştürülmüş durumda.

Özellikle yetki ve otorite konusunda öğretmen ve idarecilerin tamamen yozlaştırıldığı bir ortamın oyuncağı olunan saçma olayları yaşıyoruz. Öğrenci ve velilerin Müdür olma pozisyonuna dönüşen uygulamaları karşısında iş yapamayan veya eğitim veremeyen okul ortamlarının talihsiz adayları olarak üretim ve verimlilik ikinci plana düştü.

Canı sıkılan öğrenci ve velilerin öğretmenin boy uzunluğunu beğenmediği, öğretmen ve idarecinin sağ elinin yerine sol elini kullandığı için huylandığı, kendisi okula binasına girdiğinde kırmızı halı serilmediği, Kahve yerine Çay ısmarlandığı, öğrencisinin okula gelişinde büyük iltifatlar edilmediği, öğrencinin sigara içmesi ve telefon kullanmasına izin verilmediği, istediği zaman derse girip, istediğinde girmediği zaman müdahale edildiği için Alo 147 tam bir kurtarıcı!

Yaşasın özgürlük ve bireysel egolar…

Eğitim kimin umurunda… Sosyal etkinlik ve eğlence kültürünün olduğu yerde disiplin ve eğitim modellerinin öğrenciyi donatan yetiştirme süreçlerinin bir anlamı yok anlaşılan.