HAYAT YUMAĞI

Ömür aldatmacadan ibaret,dört duvar arası küçük dünyam.

O dünyada dört kişiyiz.

Ama hislerimden herkes habersiz.

Saydığımda beş kişiyiz.

Halbuki en çok onlar,nasıl oluruz bu kadar az.

Beş değil, çok kişiyiz onunla,bir desteden fazlası.

Parmak hesabı yaparak saylarım ,saydım.

Çoktan fazla,fazladan azım.

Az az tükenerek biriyorum.

Birikmişliğimi koyuyorum ortaya,elllerim boşta kalıyor.

Çırpınmaktan nasırlaşan ellerim bomboş yerde.

Hakikaten bu kadar olabilir mi hayat ?

Bu kadar basit,

Ördüğüm her şeyi geri söküyorum.

Elimde kocaman hayat yumağı.

Düşürsemde,döne döne bulsa yolunu.

Yada kaybetse.

Daha bulmasa,yuvarlanıp, yuvarlanıp dursa !

Kaybolsa,kaybolsam..