ZÜLEYHA

Karanlık dünyada yanan yeşil ışığa vermişler adımı.

Benzetmelerin en güzelini de yapsam,yanında noksan kalan bir bencillik var üzerimde.

Adıma yapışan ünik,yanımda halt etmiş sağa sola savrulurken.

Kim olduğumu yıldızlarla aynı masada öğrendim,Aşk’ı ilk orada duydum.

Ay gece uykusundayken, çapkınlığa çıkan güneşi gördüm.

Yıldızların Yusuf’a secde ettiğini asiman’ın altında yaşayanlar bilmez,ama mübarek hırka bilir Züleyha’nın aşkını ve şahitlik eder,gözünden akan sıcak damlalara.

Ben şahidim, Züleyha’ya.

Görüp baş çevirirse bedenim,suçlarım onu acımasızca.

Cehaletimi kırbaçlarım her kusurumda.

Kırarım,sallayıp durduğum körpe dallarımı.

Ben şahidim, tüm aşklara!