DEVRİM

Kiraz yiyen genç kızların dudaklarından imgeleyen liseli erkeklerin öpücükleriyle başlar bu dava.

Masa altından dökülen aşk mektuplarıyla can bulur tenleri.

Efsunlu bahar kokusu ana kokusuna çelme takarken,

baba kokusuna gizlenir tüm barışlar.

“Bu bir devrimdir”! diyen ,seslere vurulur prangalar.

Şairler asılır!

Sallandıkça dökülür ceplerinden günahlar.

Tek suçları kelimelerin ırzına geçmek,öpücükler halâ sallanırken.

Her öpücük manifestodur ,kelimeler dilsizken.

Ölüm onlar için bir kızın bedeninden farksız,korkular ise sarılıyor kefene.

Toprak kabul etmez bu bedenleri,ruhları şiir yazarken.

Bak,bu bir devrimdir!

Şairler lâl’dır,ruhları konuşur yazdıklarını.

Dünya üşür,sırtındaki kemer izleriyle yazanların.

“Bu gerçek bir devrimdir”!

Kalemi pas tutmuş asılanların..