TARIM GELECEĞİN EN ÖNEMLİ UNSURUDUR

Geleceğin yatırımı tarımdadır.

Özellikle Avrupa’da iş insanları bunu üzerine ciddi makaleler bile yazıyor, hala da yazıyorlar… İnsanlarımıza imkân verilse özellikle bu alan[1]da yıllardan beri tecrübesi olan sektördeki bu kesime imkân verilirse üretime ilişkin ciddi bir başarı elde edilecektir.

Yeter ki imkân verilsin. Yıllardan beri İzmir’de yaşıyorum. Bir ayağım Almanya ve İzmir eksenindedir. Tarım üzerine özellikle nohut ve mercimek üzerine hedefimdir.

Böyle bir proje hazırlayabilsek birçok insana aş ve umut kapısını açmış oluruz. Kahvehanede nice insanlar üretmeden, çalışmadan zamanlarını heba ediyorlar. Söz konusu proje dâhilinde nice insanlar yaşama sarılacaktır.

Midyat’ta gezinirken bir kahvehaneye gözüm ilişir. Bir müddet gözlemledikten sonra içeriye daldım. Mekânın sağ tarafında yalnız oturan 40, 50 yaşlarda birine gözüm ilişir. Yanına yanaştım dedim ki: Müsaaden var mı oturmaya? Adam, mahcup ve yorgun. Her halinden belli oluyor sorunlar içinde olduğu.

– Ne demek abi, müsaade senin otur tabii ki Hava bu günlerde pek sıcak dayanılır gibi değil. İzmir’de böyle. Önümüz Eylül, Ekim artık yavaş yavaş havalar değişecektir.

– Aynen abi dediğin gibi. Buranın yabancısısınız? İzmir dediniz de onun için söyledim. Evet, yıllardır İzmir’de yaşıyorum. Ama aslen Midyat’ın Hevsenge köyündenim.

– O desene abi, hemşerimizsin. Çay, kahve ne istersin? Cola da ısmarlayabilirim. Çok sağol zahmet etme. Geçerken gözüm kahvehaneye ilişti. Derken bir köşede seni böyle yalnız oturuyor görürken merak edip yanına geldim.

– Sefa getirdin başımın üstünde yerin var. Başın üstün var olsun. Mahsuru yok ise neden böyle köşede yalnızsın?

– Aylardır işsizim abi. Evin ihtiyaçlarını karşılayamaz duruma geldim. Çocukların bir istemi yanında hanımın istemleri…

Anla artık. Bunaldım.

Hiç bir imkân yok durum vaziyet ortada… Ne yapacağıma şaştım kaldım. Bebek hasta aha elimde reçete ilaç parası yok.

Daha evvel ne işle meşguldün?

– Serbest çalışıyordum işte.

Durumuna üzüldüm. Bizim de tarım ile ilgili bir proje var. Kaynak bulursak senin gibi çalışmaya ihtiyacı olan insanlar bir imkân vermiş oluruz.

– Güzel olur abi. Umarım olur dediğiniz o iş. Müsaade isteyip ayrıldım adamın yanın[1]da. Midyat merkezde sokak aralarına dalıp çocukluğumun izlerini yerde o taş örmeleri yollarda ayak izlerimi arıyorum şimdi iç yolculuğumda… Kahvehanede ayrılırken… Kısa sohbet ettiğim yani maddi durumu iyi olmayan o arkadaşa, kahve sahibine 400 tl verdim.

Kısada olsa ihtiyaçlarını karşılasın diye ve umarım onurunu zedelememişimdir. Düşünsenize cebinde para yok ama gönlü zengin. İstersen soğuk bir cola ısmarlayayım diyor.

O sözü hep aklımda kaldı.