HER DEM BAKİ

Doğan güneşin gölgesinde ki suretler üzerinde çırpınan çocukların sessiz çığlıkları baharın adı.

Her dem bâki.

Ölüme kafa tutan kelebeklerin sevinç çırpınışları umudun gülümseten yüzü.

Şarkıların sakladığı sırları dinleyenler biliyor giz olmaktan soyutlaşırken her gerçek.

Bu baharda esiyor yüzüme.

Kapanıp açılan pencerenin asiliği üzerinde uçuşan perde dans ediyor şımarık kız edasıyla, hayret

Bırakıyor baharın kokusunu.

Eski bir radyodan çalan türküler eşlik ediyor demlenmiş çaya.

“Şiir içiyorum” bir bahar gecesinde,ayaklarımın altındayken koca şehir.