Hayat bazen duvar gibidir. Kimine soğuk gelir kimine ise ders verir. Mesela duvara çarpmak ister insan bazen. Gerek de vardır

1980 li yılların başlarındaydı. İlkokula gidiyorum henüz. Okulu gidebilmek için yaklaşık 6 km yürümek zorundaydık. Köyümüzde 3 tane cami vardı

Bazen rüzgar olmak isterdim ve ona hayran hayran bakardım. En çok da özgürlüğüne özenirdim rüzgarın. Gönlünce esebiliyor ya hani. İstediği

  Bugün sizlere hayvanlar ile ilgili kanayan yaramızdan  bahsetmeyeceğim. Çünkü her türlü sevgi, merhamet, şefkat, vicdan vb. tüm güzel duygular

Bazen onu örnek alırım hayata dair, bazen de kızarım ona. Bırakıp gider en üzgün halimle beni. Derin hüzünlere boğar yavaş

İnsanoğlu her dönemde bir yerlere ait olabilme ihtiyacı hissetmiştir. Bir vatana , bir memlekete, bir aileye ait olmak gibi mesela.

Ne zaman bitecek bu gurbet? Ne zaman dinecek içimdeki nefret? Kendime sözüm geçmez oldu. Yıllar geçti aradan, lakin bugün de

Aslında etrafımızda dostlarımızın ve sevenlerimizin olması çok güzel evet. Fakat kimse kırılmasın da abi nedir bu “boş gezenin boş kalfası”

Nefesimizi tutarız bazen. Boğazımızda düğümlenir hıncımız ya. Bazen ılık bir son bahar esintisine bile tahammül edemeyiz. Çoğu kez de en

Bazen düşünüyorum da hepimiz farkında mıyız ki, bazı mükafatlar aynı zamanda herkese de ceza çektiriyor mu? Yaşadığımız her güzel şeyin

Giderken güzel izler bırakmalı ve gülümseyerek hatırlanmalıdır insan. En değerli olgumuz güzel hatırlanmak ve insana dokunan izler bırakmak arkamızda. Hep

Ne insanlar vardır başkalarının gölgesini istila etmiş. Onun gölgesinden başka sığınak edinememiş. Cesaretini toplayıp kendi gölgesini yaratmaya  çalışsa güneşi görecek

Bana derler , “neden hep Siyah”? Siyah her daim kendi kendini taşır mesela. Yük etmez kimseye karanlığını. Ne hüzünler taşır

Anne olmanın farkında olabilmektir, Evlat sahibi olmak. Uykusuz kalmaktır uzun geceler boyu. Kendi bedeninde olmana rağmen, kendinin olamamaktır. Değerini bilmeli

Çocukluğumdan beri onun uğur getirdiğine ve hayattaki en büyük dileğini gerçekleştireceğine inanarak yaşadım. Hayatım boyunca gördüğüm en küçük yeşillikte bile

  Bilir misin? Gündüzlerin bile zifiri karanlık olduğu benliğimde,  geceye dayanmanın acısını? Islak yastığıma başımı her koyduğumda kurumaya fırsat bulamamış

Kendi kendimize uyanırdık mesela. Giyinirdik sabah soğuğunda ve çıkardık evden sessizce. Ya bir tane adam yok muydu koskoca köyde? Herkesin

 İşte yeni bir öğrenim yılı. Fakat bence bu yıl, öğrencilere de öğretmenlere de çok şey ifade edecek. Neden mi?  Pandemiden

Bugün sizlere hayvanlar ile ilgili kanayan yaramızdan  bahsetmeyeceğim. Çünkü her türlü sevgi, merhamet, şefkat, vicdan vb. tüm güzel duygular insanın

Köşe yazarlık serüvenim Batman da rehber Öğretmen sadık Aksoy’un teşvikiyle başladım. Kitap yazarlığı tamamda ya köşe ? “Nedir hayat sence?

Ben Nebahat Yıldız, Almanya /ULM doğumluyum ama aslen bir Karadeniz kızıyım. 12 yıldır İstanbul Barosu Tiyatrosunda oyuncuyum ve Yönetim Kurulu

“İçimde sebebini bilmediğim bir tutsaklık var. Suçum ne, cezam ne kadar, bilmiyorum. Düşününce özgür olduğumu sanıyorum. Bazen de mutsuz olmak