Herkes eğitim sisteminin bozukluğundan şikayetçi, eleştirir durur. Bugünkü yazımda hem eğitim sistemini hem de öz eleştirimizi yapacağım.
Eğitim sisteminde ilköğretimden yüksek lisansa kadar çeşitli aksaklıklar ve yanlış yön ve yöntemler mevcuttur.Daha ilkokuldan öğrencilere matematik, sosyal, fen ve daha bir çok alanda teorik ağırlıklı dersler verilmekte ve derslerin bir çoğunda uygulama imkanı olmadığı için bir süre sonra öğrencilerin öğrendiklerini sandığı bilgiler birer birer yok olmaktadır. Bunun dışında üniversiteler dahil olmak üzere öğrencilere gereksiz bilgilerde verilmektedir. Tanıdığım bir arkadaşımdan şunu duymuştum “ ben elektronik öğrencisiydim üniversite birinci sınıfta , Türk dili ve edebiyatı dersimiz vardı. Ben mesleki derslerimde çok iyi olmama rağmen Türk dili ve edebiyatı dersinden üniversiteyi 2 yıl uzattım. Sonra bir gün dayanamadım hocama atarlanarak; `hocam edebiyat dersi benim mesleğimde bir işime yaramayacak. Ne yani elektrik direğine çıkıp şiir mi okuyacağım" demiş.
Eğitim sisteminin böyle olması ne derecede sağlıklı olabilir ki! Bunun bilincinde olup hareket ne kadar insan var ki? Maalesef bizim toplumun çoğu bu tür şeylerin farkında değil ve bazı bilgileri olduğu gibi kabul ediyor sorgulamadan bile. Bu da toplumumuzun eğitim seviyesini düşürüyor.
Özellikle üniversitelere giriş zamanlarında yapılan en büyük hatalardan bir tanesi de, bölüm ne olursa olsun gidip okuyacağım! Böyle seçimler çok yanlış. Her insanın ilgi alanı ve yetenekleri aynı değil ki. Bu tür seçimlerde üniversite mezunların çoğu iş hayatlarında başarısız ve büyük bir çoğunluğu işsiz! İşsiz olmaları ve iş hayatlarında başarısız olmaları bütün hayatlarını olumsuz etkiliyor hem psikolojik,sosyal hem de ekonomik yönden. Bu da toplumumuzun refah düzeyini düşürüyor.
Burada eğitimciler ve anne babalara çok iş düşüyor. Sağlıklı bir gelecek için bilinçli hareket edip çocukları eğitim yönünden doğru yönlendirmeliyiz. Ve eğitim sisteminin her zaman değişiklik yapılması da büyük bir sorun. Eğitiminde hep ezber olması belli bir süre sonra öğrenciler anladıkları sandıkları bilgileri unutmuşlar. Çünkü bizde uygulamalı eğitim yok. Öğrencilere kitap ezberi yapılıyor ve meslek hakkında hiç bilgi verilmiyor. Japonya'da ilkokula başladıkları zaman öğrencileri meslekleri tanıtmak için iş kurumlarına götürülüp meslekler tanınır ve ondan sonra ilkokula başlanır. Japonya’da okur-yazarlık oranı % 99'dur. Eğitime verilen değerler topluma fark var ve sonuçlarda daha farklı nitelikte olur. Eğitime gereken önemi vermeyen bir toplumun sonu cehalete gider.