Aylık maaş gelirinden memnun olan birine bugüne kadar hiç rastlamadım desem yeridir.
Asgari ücretliye yılda bir, memur ve işçilere yılda iki defa zam yapılıyor.
Asgari ücretli ile devlet kurumunda çalışanların maaşı arasında büyük farklar olmasına rağmen ne özel sektörde çalışan nede devlet kurumunda çalışan kişi aldığı ücretten memnun değil. İkisi de haklı.
Pazarda poşeti doldurmak 300 TL'den aşağı değil. Hayat bahalılığı almış başını gidiyor.
Aldığımız para ertesi günü bulmuyor.
Maaş pazarlığı yapan hem sendikalar hem de işverenler sadece kendilerini düşündüğü için ezilen ve düşük maaşa çalışmak zorunda kalan hep çalışanlar oluyor.
Fabrika sahibi olan ve yurt dışına ihracat yapan bile kazandığından memnun değilse biz çalışanların ne demesini bekliyor acaba.
Her ne olursa olsun şükür etmeyi ihmal etmemeliyiz. Ben asgari ücretle çalışan biri olarak hiç bir zaman benden yüksek maaş alan birini örnek almadım.
Hep kendimden düşük yani hiç çalışamayanları düşünerek şükrediyorum. Ben bu aldığım ücretle aile geçindirmeye çalışıyorum.
Yetiyor mu tabi ki de hayır ama isyanda etmiyorum çünkü bunu bulamayanlar da var. Onların durumunu düşünerek hatta onlara yardım ederek de kazancını arttırabilirsiniz.
Nasıl mı? Durumu olmayan birine küçük bir yardımda bulunursanız onun sevabını öbür dünyada fazlasıyla kazanmış olursunuz.
Bu düşünceyle hareket etmemiz halinde etrafımızda kimse açta kalmaz.
Siz siz olun ve şükretmeyi asla unutmayın.
Haksız kazancın sonu olmadığını ve o kazanılan paranın malın günün birinde nasıl uçtuğunu görürsünüz.