ANLAŞILMAZ OLAN İNSANIN KENDİSİDİR! (1)

Yapılan veya araştırılan tüm konuların özü olan insan, hala anlaşılmazlar denkleminde belirsizliklerle dolu olarak yaşam alanında zaman-mekân hakkını kullanma derdinde.

Donanımlarını insan olma ve var olma gibi ilahi bir bilinç üzerine inşa etmesi gereken varlığın kaçınılmaz kaderinin son noktasında bir sınır bekliyor.

Ölüm ve varlığın sonu anlamı taşıyan yolculuğun adayı olan Ruh için aslında zaman-mekân alanı olan dünya sahnesi, tanınan bir şansın veya verilen bir fırsatın bileşkesidir.

Geçici olan (dünya sahnesi) ile asıl-sürekli olanı (ebedi hayat veya ahiret yaşamı) algılayamayan, belirsizlik taşıyan bir yaşam döngüsünü kendisine mahkûmluk kabul etme anlayışını bir kenara bırakmayan insan için varlığını tanımlayamama gibi bir yetersizlik söz konusu!

Donanımları olan insan açısından akıl, irade, duygu, düşünce, ruh, organik yapı ve nefis (sayılanların tümünü içeren ve insan bedeni, kan, arzu, istekler, fiziki organların tamamı) denilen ihtiyaçlar-beklentiler ve zevkler zinciri kendini unutma, varlığını sorgulayamama, kimliğini yitirme sonuçlarını doğuruyor.

Yani terbiye edilmesi gereken sözler, düşünceler, duygular, davranışlar, görüntüler var.

Terbiye edilmesi gereken sosyal kimlikler, etnik kimlikler ve kişilik yapısının temel parçaları var.

 Nefis, kişinin öz varlığı anlamında temel kişilik unsurlarını ifade eden tüm yaşamsal gereksinimlerinin bütününü işaret eder. Bir bakıma nefis terbiyesi tüm insani donanımların merkezi olarak hayatın tüm alanlarının terbiyesini kaplayan bir süreci önümüze koyar.

Terbiye kavramının bir karşılığı “Temizlik” manasına geldiğinden, nefis terbiyesini duygu, düşünce, davranış ve söylem temizliği anlamında değerlendirmek gerekiyor.

 Daha doğrusu kötülükten, günahtan, haramdan arınma ve saf hale getirecek bir yaşam modeli yaratma özelliklerini edinmek amacı kastedilmektedir.

Nefsi temizlemenin yolları vardır. Öncelikle kötülük ve günah yüklü olan benlik bilincini fark etmek gerekiyor.

 Kötülüğün ortadan kalkması amacı güderek, günahlardan arınmanın pişmanlığını duyumsamak lazım.

İnsan, kötü olandan kaçınmak isteği ve iradesine sahip değilse, kurtulma ihtiyacı duymuyorsa çabalar boşunadır.

Şüphe duymayan ve kötülükten sakınmaya ikna olan insana hırslarından sıyrılma fırsatı verilmelidir.