NEFRET SUÇLARI VE EĞİTİMİN ROLÜ (2)

0

BEĞENDİM

Haber: Cengiz Haşimoğlu

0

Siyonist zihniyetin yüzyılımıza damga vuran soykırım eyleminin nefret suçu yüklü olan girişimlerini açıklayacak hiçbir kavram olmamakla birlikte, yaşanan katliamlar ve dökülen kanlar nefret suçlarına verilebilecek en bariz örneklerdir.

Bu zihniyetin altında önyargı yatar, ayrımcılık ve dışlama dürtüsü rol oynar. Daha kötüsü dışlama psikolojinin yok saymaya varan uzantıları “Karşıdakini yok etme” gibi alçak girişimlere varır.

Ana amaç bölme/parçalama yöntemine yönelik olunca sınır tanınmayan bir eylem planının ve yıkıcı ilkelerin devreye girdiği görülebiliyor.

İster Devleler düzeyinde ister mafya örgütleri itibariyle grupsal manada ister de bireysel manada benimsenen ve hayata geçirilen bölme/parçalama ve yıkıcı eylemlerin yarattığı yıkım ve yok oluşlar nefret suçlarının eğitim alanından uzak olan mesafesini daha belirgin hale getirmekte.

Yüzyılımızın, tabiri caiz ise küresel güçlerinin bölme, parçalama ve dağılma aşamalarına oturtmaya çalıştığı yeni düzen anlayışlarında umursanmayan tek şey devletlerin ve insanların varlıkları!

Birçok toplum bilimcinin ifadesiyle yeni bir medeniyet projesini hayata sokmanın zorunluluğunu duyumsuyoruz. Ortada olan acı tablo ise bazı güçlerin veya bazı ulusal devletlerin kendi aralarındaki ittifaklarla yeni bir medeniyet projesini arka plana itmesi ve tekelleşmiş bir yapılanma idealiyle siyasi ve ekonomik hayata yön verme düşüncesini benimsemesidir.

Bunun için ihtiyaç duyulan kaynak da evrensel manada bir insan hakları beyannamesinin kabul edildiği ve uluslararası arenada uygulama alanı bulduğu bir ortak metin arayışıdır.

“Eğitim kavramını bu noktada koyacağımız yer neresi olmalı” veya “Eğitim ile medeniyet projelerinin gelişimi evreleri nasıl sağlanmalıdır?” diye sorgulamak lazım. İnsan haklarına dayalı ve bireysel özgürlükleri toplumsal yapılanma ve sosyal yaşam bireyleriyle dengede tutan bir eğitim modelini oluşturmak gerekiyor.

Nefret suçlarının eğitim ile olan bağı bireysel gelişim evrelerinde kazanılması gereken donanımların ayıklanmasıyla sağlanır.

Eğitim süreci insana hiçbir zaman kötü olandan yana bir seçim yapmayı öğretmez. Eğitimin rolü yapıcı ve sorgulayıcı bir insan modelini ortaya çıkarmak iken nefret suçlarını işlemeye hazır bir insan tipinin ortaya çıkmaması için yönlendirici gücünü kullanmaya çalışır.

Yani bir bakıma özgürlükçü bir eğitim modeli tasarısını oluşturmanın gayretleriyle muhatap olmak şart.

Ancak günümüzde “Özgürlükçü Eğitim Modeli” ifadesi biraz yanlış anlaşılmakta. Çünkü özgürlükçü eğitim ifadesiyle insanların sınırsız özgürlükle her heyecanı ve zevki sınırsızca yaşamaya çalışması anlaşılmakta.

Bu değil aslında…

Sınırsız özgürlük ve toplumsal yapıdan azade bir bireyin çıkacağı yolda nefret suçlarına sebep olan etkenler vardır.

Özgür eğitim anlayışından kasıt tabi ki kişisel iradeye ve tercihlere sahiplenme olmalıdır. Ama bireysel baskınlık, kişisel çıkarcılık ve insani menfaatlerle başkalarının özgürlüklerini yok sayma tercihi olmamalıdır.

İnsanların, nefret suçlarından sakınmanın yolunu yaşanan toplumdaki farklılıklara ciddi manada önyargı göstermemekte bulmalıdır. Bunun ilk adımı eğitim alanında atılarak işe başlanmalıdır.

İnsani değerleri, farklılıkları, düşünce ve özgürlük hakkını, diğerini kabullenme ilkesini temele alacak bir eğitim sisteminin ortaya çıkaracağı insan modelinde, yaşanan yakıcı/yıkıcı ve ölümcül olaylar zincirinin yok olacağı tahmin edilebilir.

Göz ardı edilmemesi gereken diğer bir nokta da “Karma Kültürel Değerler” sahibi birey ve toplulukların bir arada kalmasını ya da yaşayabilmesini sağlayacak bilinç halini oluşturma adına, eğitim aşamalarında gereken değerler eğitimi sürecini canlı tutmaktır.

“Olması gerekiyor” dediğimiz çok şey var ve olması için çaba sarf etmediğimiz çok konu mevcut. Kişisel çabalar olumlu sonuçlara ulaşmaya katkı sağlar. Kötü olandan ve en önemlisi nefret uyandıran farklılık etmenlerinden uzaklaşmak çıkış noktası olmalı.

Eğitimin sadece okul çatısıyla alakalı bir ortam olmadığı unutulmadan; Ailede, dış dünyada, iş ortamlarında küçük/büyük herkesi kapsayan bir zaman diliminde ve alınması zorunlu olan bir kazanım olduğu düşüncesiyle tüm nefret doğurucu unsurlardan arınmanın adımları atılmalıdır.

Günümüz dünyasının eksikliğini hissettiği noktalardan biri bireysel yalnızlaşma sürecine girerek modern dünyanın yaşam standartlarına uyum sağlamasıdır. İnsan sahip olduğu akıl ve irade yeteneğini daha çok bireysel yaşama tercihinde kullandığı için ortaya çıkan dertlerinden ve sıkıntılarından kurtulmayı başaramamakta.

“Yalnızlık paylaşılamaz, paylaşılsaydı yalnızlık olmazdı” sözünü kendi hayatıyla ispatlarcasına ifade eden ve hayatının son anlarında tek başına çıktığı yolculukta bir tren istasyonunda dünyaya gözlerini kapatan Tolstoy’ un küskünlüğü ve kırgınlığı kendisine miydi yoksa ailesine miydi bilinmez.

Ama bilinen gerçek, yaşamın kin ve nefretten uzak olduğu; Yine kendi ifadesiyle: “Unutamayacağımız en büyük pişmanlık, pişman olurum diye yapamadıklarımızdır” dememek için zamanı değerli kılan ortak paylaşımlarda bulunmaktır.