İLKOKULDA İLK GÜN

        Yıl 1959 sonbahar mevsimidir. O sene babam beni birkaç sene önce köyümüzde açılan ve bu sene üçüncü ve dördüncü mezunlarını veren ilkokula kayıt yaptı, veya yaptığını sanıyordu.

Bu mezunlardan biri benim abim idi. Okul binası yoktu köyün içinde iki odalı eski bir ev okul olarak kullanılıyordu.

Köyümüzün ilkokulundan bir iki sene önce, Mustafa Terece ve M. Emin Tibik adlı kişiler mezun olmuşlardı.

Bu sene de Abim Celal Temel ve Ahmet Testik mezun olmuşlardı, bu dördü de Batman Petrol Ortaokuluna kayıt oldular.

Bildiğim kadarıyla Mustafa Terece Orta Okul, M. Emin Tibik liseye kadar okudular, fakat Celal Temel ve Ahmet Testik köyümüzün ilk Üniversite mezunları unvanını aldılar ve sonraki yıllarda abim büyük bir dershane sahibi, Ahmet Testik ise Prf. kadar yükselecekti.

     Eylül ayının ortalarıdır, İlkokula kayıt oldum veya kayıt olduğumu sanıyordum.

Babam ayağıma bir Trabzon lastik ve sırtıma bir gömlek giydirip, birde bir kurşun kalem, ufak bir defter ve Alfabe denilen bir kitap ile birlikte,  okulun kapısına bıraktı.

Babamda okula nasıl kayıt olacağını düşünememiş, benim köyün o yıkık pırdık kerpiçten yapılan iki odalı yapıya gitmemi yeterli sanmıştı, ama her gün bende her kes gibi, okula gidiyorum.

Öğretmen Eruhlu Osman hoca sabah yoklamasını yapar, her kesin ismini okur, ismi okunan buradayım diye bağırır, fakat benim adım okunmaz, bu bir hafta kadar devam etti.

Hiç Türkçe bilmeyişim hem de biraz çekingenliğim sesimi çıkarmamaya yetiyordu.

     Abim Celal Temel o sene Ortaokula kayıt yapmıştı. Akşamları evde gaz lambasının önünde abemin o mürekkepli yazılımlarını seyir etmek çok hoştu.

Her sabah kalkar en az bir buçuk saat yol yürür, çünkü nüfusu 10 bin civarında olan Batman’ın tek ortaokulu TPAO sitesinde bulunuyordu.

Bir sene sonrada lise açılacaktı, Tilmerç köyünden oraya epey mesafe vardı.

Abim ilkokulu bitirmiş nede olsa artık Ortaokulludur.

Akşam ona sordum abe dedim Öğretmen her kesin adını okuyor ama benim adımı okumuyor, abem o zaman seni kayıt yapmamıştır dedi, abe bu kayıt nedir nasıl olur dedim, abem yüzüme baktı ve dedi ki bak kardeşim yarın sabah okula gidince Öğrenmene söyle seni kayıt yapar dedi, tekrar buruk bir eda ile iyi de abe ben Türkçe bilmem nasıl söylerim dedim.

      Celal abim bak kardeşim dedi, sana söylediklerimi ezberle, sabah gidince o ezberlediğin metni oku Öğretmen anlar, peki abe söyle dedim. “ ÖĞRETMENİM BENİ KAYIT ET “ abim akşam evde bu metni bana ezberletti, ben yatağa girdim hep kendi kendime, Öğretmenim beni kayıt et…. Öğretmenim beni kayıt et…..rüyamda da söylemiş olabilirim,  çünkü sabah kalktığımda Annem bana sen bu gece rüyanda neler mırıldanıyordun dedi, ama ben sabah kalkar kalkmaz aynı metni tekrar takrar söyledim.

Okula giderken yolda yine söylüyorum, neme lazım heyecana kapılıp unutabilirdim, ve okul olarak kullandığımız o kerpiçli eve girdim.  Öğretmenin karşına dikildim esas duruşlu bir şekilde, Öğretmenim beni kayıt et dedim, ve o gün yedi yaşındaki M. Sait Temel  51 nosu ile Tilmerç İlk okulunda artık mektepli olmuştu.