Nöbetçi Eczaneler
Hepimiz birbirimizden sorumluyuz. Bu yaşam ve şehir bizim.
Günlük yaşam içinde insanların yaşama katılımı yetiştiği o kültürün birikimiyle yaşadığı ana yansır ve yansıtır…
Sabah saat. 8.45
Kaldırımın bir ucunda işine giden adamın yaşadığı olayı aktarayım. Adam: İşe gitmek için kafamda nice sorunlar var iken. Birden diğer kaldırımın ötesinde “Tüüüh” diye bir sesle o şahısın tarafına baktım.
Yere tüküren bu şahıs her şey normalmiş gibi yoluna devam etmeside ayrı bir dert. Yere tükürdüğü yetmezmiş gibi; Bu denli rahat yoluna devam etmesi insanı daha da bir çıldırtıyor. Bu kadar rahatlık pes yani. Kişinin yaşam alanının olumsuzluk içinde anti bir gelişimin işaretidir bu.
-Neden tükürdün?
Ne olmuş tükürdüysem. Sana ne?
-Bu yaşam alanı hepimizin. Herkes senin gibi davranırsa cadde ve kaldırımlar ne duruma düşüleceğini tahmin etmeye gerek yok değil mi?
Yahu de git başımdan sabah sabah başımı belaya sokma!
-Bela olan sensin. Zaten yeterince belasın. Bu belanı bizim yaşamın içine atmakla yaşamı ne denli kirlettiğini anlatmaya çalışıyorum. Algı yok sende anlayacak kafa hiç yok.
Oğlum kitap kitap gibi konuşma . Hele gel gel. Derdim ne senin ( Adamın yüzerime yürür)
Çevrede bulunan insanlar araya girer. Bir anda olacak kavgayı önlerler.
-Yahu neden kavga ediyorsunuz? Ayıp sizlere.
Yahu zaten evden canım sıkkın. Moralim çok bozuk. Yere tükürdüğüm için . Bu adam gelip bana neden yere tükürdün? deyince iyice sinirlendim.
Çevrede duyarlı olan vatandaşlardan biri.
Ama haklı. Yere tükürmek bir çok hastalıklara neden oluyor. Sen evde çıkıp mazeretin yere tükürme konusunda haklı çıkmasın. Hepimize bir hakarettir.
Yahu, siz hepiniz birden nerden karşıma çıktınız anlamıyorum ki. Sabah sabah bu memleketin tüm garip ihsanları benimi buldu?
Hiç bahane bulma. Hatanı kabul et. Ve bir daha böyle yapma. Sen ben hepimiz birbirimizden sorumluyuz. Bu yaşam ve şehir bizim.
Yere tüküren adam : Valla ben sizi anlamıyorum. Bir daha önüme çıkmayın yeter!
YORUMLAR