İslam kardeşliği insanların ve toplumun sürur ve sükutudur. Zamanında yanında bulunup, nefsine ağır gelen şeyleri din kardeşi uğruna yapabilmektir İslam kardeşliğidir. Rasûlullah –sallâllahu aleyhi ve sellem– şöyle buyurmuştur: “Allâh’ın kullarından birtakım insanlar vardır ki, nebî değildirler, şehîd de değildirler, fakat kıyâmet gününde Allah katındaki makamlarından dolayı onlara nebîler ve şehîdler imrenerek bakacaklardır.” Ashâb-ı kirâm:“Bunlar kimlerdir ve ne gibi hayırlı ameller yapmışlardır? Bize bildir de, biz de onlara sevgi ve yakınlık gösterelim yâ Rasûlallâh!” dediler. Rasûlullah –sallâllahu aleyhi ve sellem-:“Bunlar öyle bir kavimdir ki, aralarında ne akrabâlık ne de ticâret ve iş münâsebeti olmaksızın, sırf Allah rızâsı için birbirlerini severler. Vallâhi yüzleri bir nûrdur ve kendileri de nûrdan birer minber üzerindedirler. İnsanlar kıyâmet günü korktukları zaman bunlar korkmazlar, insanlar mahzûn oldukları zaman bunlar hüzünlenmezler.” buyurdu. Din kardeşini Allah için sevmek Allah’ın rızasını kazanmaktır. Din kardeşinin duasını istemek, ondan ülfet nasip etmek Allah’ın rızasını kazanmak içindir. Bir Allah dostu ‘Ben kardeş olduğum kimseden gece gündüz ayrılmak istemem’ buyurmuştur. İslam kardeşliği ile kurulan bağ, anne-baba vasıtasıyla kurulan kardeş bağının çok daha ötesindedir. Kan bağıyla bağlı olduğumuz kardeşimizi seçemeyiz ama dünyada, ahiret kardeşimizi bulabiliriz. Dünyadakiler bizi dünyada arar. Din kardeşlerimiz ise bizi ahirette arar. Bu yüzdendir ki din kardeşlerimizi iyi seçmeli ve onlar üzerinde olan haklarımızı unutmamalıyız. “Müslümanın müslüman üzerindeki hakkı altıdır: Karşılaştığın zaman selâm ver, seni dâvet ederse icâbet et, senden nasihat isterse nasihat et, aksırınca Allâh’a hamdederse «yerhamukellâh» de, hastalandığında onu ziyâret et, öldüğü zaman cenazesinin ardından git.
